تاثیر اجتناب از احساسات و ریسک‌ها چیست؟

زندگی پر از چالش، ریسک و موقعیت‌های غیرقابل پیش‌بینی است. اجتناب از احساسات و تحلیل‌های صرف ذهنی ممکن است به صورت مسیرهای فرار ظاهر شود، اما از منظر سلامت روان این مسیرها می‌توانند اضطراب ، انجماد عاطفی و توقف رشد فردی را به همراه داشته باشند. درک و مواجهه با این مسیرها کلید رسیدن به زندگی روانی سالم و رشد شخصی واقعی است.

به گزارش خط سلامت زندگی پر از چالش‌ها، ریسک‌ها و عدم قطعیت‌هاست و اغلب افراد به جای مواجهه مستقیم با آن، از مسیرهای فرار مختلف استفاده می‌کنند. این مسیرها که «Bypass» نامیده می‌شوند، به ما کمک می‌کنند تا از احساس آسیب‌پذیری و ناامنی فرار کنیم، اما در نهایت مانع رشد شخصی و روابط عمیق می‌شوند. در این مقاله، سه مسیر فرار محبوب از زندگی را بررسی کرده و راهکارهایی برای زندگی کردن بر اساس شرایط واقعی زندگی ارائه می‌کنیم.

مسیر فرار معنوی: توهم کنترل

یکی از مسیرهای فرار رایج، مسیر فرار معنوی است. این مسیر به ایگو توهم کنترل می‌دهد و وعده می‌دهد که با تمرکز روی انرژی‌های مثبت، می‌توانیم جهان را مطابق خواسته‌های خود شکل دهیم. مثال‌هایی از این مسیر عبارتند از:

می‌توانید هر چیزی که نیاز دارید جذب کنید – افراد، پول و پیشرفت‌ها.

احساس درونی صلح و شادی را ایجاد کنید تا آنچه از جهان بیرونی می‌خواهید ظاهر شود.

جهان طبق نیت‌ها و خواسته‌های شما تنظیم خواهد شد.

این مسیر زمانی شکست می‌خورد که نیت‌ها و تلاش‌های فرد با واقعیت زندگی هم‌خوانی نداشته باشد. در این حالت، فرد ممکن است فریب حرف‌های شبه‌روحانی و پیامبران دروغین را بخورد و تصور کند «شما به سادگی درست انجام نمی‌دهید». جوزف کمپبل به ما یادآوری می‌کند که مسئله داشتن نیت بهتر نیست؛ بلکه سرنوشت کسی که می‌خواهد هدایت می‌شود و کسی که نمی‌خواهد، به جلو کشیده می‌شود.

پیامدها:

وابستگی به توهم کنترل و از دست دادن ارتباط با واقعیت زندگی

کاهش انعطاف‌پذیری در مواجهه با چالش‌های واقعی

احتمال افزایش اضطراب و سرخوردگی زمانی که نتایج مطابق انتظار نیست

مسیر فرار فکری: تفکر به جای احساس

مسیر فرار فکری یکی دیگر از مسیرهای رایج است. این مسیر ترجیح می‌دهد ذهن را بر احساسات اولویت دهد و اغلب با جداشدگی عاطفی (Dissociation) همراه است. افراد در این مسیر ممکن است در ظاهر هوشمند و منطقی به نظر برسند، اما در واقع از مواجهه با غم، ترس، ناکافی بودن و آسیب‌های عاطفی اجتناب می‌کنند.

عواقب مسیر فرار فکری:

کاهش ظرفیت همدلی و دشواری در درک احساسات دیگران

مشکل در تجربه و سوگواری واقعی نسبت به فقدان‌ها

ایجاد فاصله در روابط عاطفی و کم‌رنگ شدن تجربه عشق و محبت

این مسیر به ما کمک می‌کند که دردهای عاطفی را کمتر تجربه کنیم، اما در عوض، توانایی زندگی کامل و ایجاد ارتباط عمیق با دیگران را محدود می‌کند.

مسیر فرار روانشناختی: اجتناب از ریسک واقعی

مسیر فرار روانشناختی نسبتا جدید است و در محیط‌های رشد فردی مانند روان‌درمانی، کارگاه‌ها، گروه‌های حمایتی، دوره‌های آموزشی و جلسات مربیگری رواج یافته است. این مسیر شامل کاوش کلامی در زندگی روانشناختی و بررسی تأثیر تروماهای اولیه بر تصمیمات و روابط می‌شود، اما اغلب بدون انجام اقدامات عملی و مواجهه با ریسک‌های واقعی است.

ویژگی‌های مسیر فرار روانشناختی:

تمرکز بر تحلیل و گفتگو بدون اقدام عملی

اجتناب از مواجهه مستقیم با چالش‌های واقعی زندگی

ایجاد تصویر فردی شجاع و در حال درمان، بدون تغییر واقعی

پیامدها:

توقف رشد شخصی و حرفه‌ای

محدود شدن تجربه روابط عمیق و سازنده

زندگی به شکل بی‌پایان در جلسات روان‌درمانی و کارگاه‌ها، بدون ورود واقعی به زندگی

زندگی کردن بر اساس شرایط واقعی زندگی

زندگی واقعی شامل رمز و راز، ناامنی و پیش‌بینی‌ناپذیری است. زندگی کردن بر اساس شرایط واقعی به معنای پاسخ صادقانه و شجاعانه به چالش‌هاست.

راهکارهایی برای زندگی بر اساس شرایط زندگی:

بپذیرید که زندگی همیشه بزرگ‌تر از شماست و از تلاش برای پیروزی مطلق یا احساس قربانی بودن پرهیز کنید.

توجه به تروماهای اولیه و توسعه استعدادهای درونی، منابع اصلی برای مقابله با چالش‌ها هستند.

استفاده از منابع خارجی مانند دوستان خوب و مربیان قابل اعتماد که می‌توانند پشتیبانی ارزشمند ارائه دهند.

زندگی کردن بر اساس دعای آرامش: خداوند به من آرامش بده تا چیزهایی را که نمی‌توانم تغییر دهم بپذیرم، شجاعت بده تا آنچه را می‌توانم تغییر دهم، تغییر دهم، و خرد بده تا تفاوت را بفهمم.

پذیرش ریسک و متعهد شدن به رفتار مهربانانه با خود، صرف نظر از نتایج ریسک‌ها.

با اجرای این راهکارها، می‌توانیم از مسیرهای فرار عبور کنیم و زندگی واقعی، با تمام پیچیدگی‌ها، فراز و نشیب‌ها و زیبایی‌هایش را تجربه کنیم.

 مسیر فرار معنوی

از نظر سلامت روان، مسیر فرار معنوی باعث ایجاد توهم کنترل  و اجتناب از اضطراب واقعی می‌شود. وقتی نیت‌ها به نتیجه نمی‌رسند، فرد ممکن است دچار اضطراب، سرخوردگی و خودسرزنشگری شود و ارتباطش با واقعیت کاهش یابد.

مسیر فرار فکری

این مسیر باعث دوری از احساسات و کاهش همدلی می‌شود. اجتناب از غم، ترس و ناکافی بودن می‌تواند منجر به انجماد عاطفی، اختلال در سوگواری و دشواری در ایجاد ارتباطات عاطفی سالم شود.

مسیر فرار روانشناختی

اجتناب از ریسک‌های واقعی و تمرکز صرف بر گفتگوهای روانشناختی می‌تواند باعث توقف رشد شخصی، کاهش اعتماد به نفس، وابستگی به حمایت کلامی و محدود شدن تجربه واقعی زندگی شود.

زندگی بر اساس شرایط واقعی زندگی

سلامت روان نیازمند پذیرش محدودیت‌ها، مواجهه با چالش‌ها، توسعه منابع داخلی و ریسک‌پذیری سالم است. این رویکرد از مسیرهای فرار جلوگیری کرده و رشد شخصی و روابط سالم را تقویت می‌کند.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.

تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است