کودکان مبتلا به نورواِینفلامیشن نیازمند توجه ویژه‌ای به سلامت روان و آرامش در طول تابستان هستند. ساختار روزانه قابل پیش‌بینی، کاهش تحریکات حسی و پذیرش محدودیت‌ها، کلیدهای طلایی برای کمک به آنها در این فصل داغ و پراسترس است.
به گزارش خط سلامت اصطلاح «اجتناب واکنشی نورواِیمون» (Neuroimmune Reactive Avoidance - NRA) الگویی است از ناراحتی شدید و اجتناب و زمانی ایجاد می‌شود که التهاب سیستم عصبی و ایمنی توانایی کودک برای تحمل خواسته‌های روزمره را مختل می‌کند. وقتی سیستم عصبی و ایمنی ملتهب باشد، حتی انجام کارهای معمولی هم می‌تواند طاقت‌فرسا و تهدیدآمیز باشد.
این وضعیت در ماه‌های تابستان چه معنایی دارد.
تابستان به نظر می‌رسد باید آسان‌تر باشد برنامه‌های شل‌تر، فرصت‌های بیشتر برای ارتباط. اما در واقعیت، اغلب زمان انجام کار کمتر است، نه بیشتر. هرچند ممکن است این موضوع دردناک و نا امیدکننده باشد، ممکن است خانواده نیاز داشته باشد بیشتر تابستان را در خانه بماند.
در اینجا چند نکته کلیدی و راهکار عملی برای گذراندن تابستان با کودکی که NRA دارد، آمده است:
۱. انتظارات را ساده کنید و برنامه‌های تابستان را دوباره تعریف کنید
بسیاری از والدین تحت فشار اجتماعی‌اند که تابستان را پر کنند از کمپ‌ها، بیرون رفتن‌ها و فعالیت‌های آموزشی. اما وقتی کودک شما NRA دارد، برنامه‌ریزی بیش از حد یا تلاش برای انجام کارهایی که «خانواده‌های دیگر» انجام می‌دهند، می‌تواند منجر به خستگی و بدتر شدن وضعیت شود.
ایده «تابستان خوب» را که باید پر از فعالیت‌های مداوم یا تجربه‌های جدید باشد، رها کنید.
چند فعالیت آشنا و کم‌فشار مثل بازی با آب در خانه، پروژه‌های هنری یا پیاده‌روی‌های آرام در طبیعت انتخاب کنید و آنها را مرتب تکرار کنید.
نیاز کودک خود به ماندن در خانه را بپذیرید، حتی اگر این احساس انزوا یا ناامیدی ایجاد کند.
به خودتان اجازه دهید برنامه‌ها را بدون احساس گناه لغو کنید.
گاهی اوقات مهربانانه‌ترین کار، انجام کمتر و آرامش بیشتر است.
۲. روی روتین‌های قابل پیش‌بینی تمرکز کنید
زمانی که مدرسه تعطیل است، نبود ساختار می‌تواند باعث بی‌ثباتی بیشتر شود. حتی یک برنامه ساده روزانه به کودک کمک می‌کند احساس امنیت کند.
زمان وعده های غذایی و خواب را ثابت نگه دارید.
از برنامه تصویری یا چک لیست روزانه استفاده کنید.
قبل از هر تغییر، کودک را آماده کنید.
۳. امنیت حسی را در اولویت قرار دهید
التهاب عصبی می‌تواند باعث شود فشارهای حسی و خستگی اجتماعی به شدت افزایش یابد. حتی درخواست های خوشایند هم می‌توانند تهدیدآمیز باشند.
سر و صدای پس زمینه و آشفتگی دیداری را به حداقل برسانید.
ابزارهای حمایتی حسی مثل پتوهای سنگین یا هدفون‌های حذف نویز ارائه دهید.
اجازه دهید کودک به طور مرتب در یک فضای آرام استراحت کند.
۴. تغییرات و انتقال‌ها را کاهش دهید
تغییر از یک فعالیت به فعالیت دیگر می‌تواند به‌خصوص برای کودکی که دچار بی‌ثباتی است، دشوار باشد.
از انجام فعالیت های پشت سر هم خودداری کنید.
قبل از تغییر فعالیت ها، شمارش معکوس یا هشدار واضح بدهید.
اشیای انتقالی مثل یک وسیله آرامش بخش همراه داشته باشید تا کودک راحت تر جا به جا شود.
گاهی اوقات استفاده از صفحه نمایش‌ها (تلفن، تبلت، تلویزیون) می‌تواند به عنوان ابزار گذار مفید باشد.
۵. حمایت‌های پزشکی و تغذیه‌ای را حفظ کنید
حتی وقتی زندگی غیر قابل پیش‌بینی است، مراقبت های پزشکی و تغذیه ای منظم اهمیت دارد.
درمان ها و مکمل های تجویز شده را سر ساعت مصرف کنید.
هیدراتاسیون و خوردن وعده‌های غذایی منظم را حفظ کنید.
اجازه دهید کودک به مقدار معتدل میان‌وعده بخورد. بسیاری از کودکان NRA نسبت به رنگ‌های خوراکی، گلوتن، لبنیات و شکر حساسیت دارند که می‌تواند التهاب عصبی را تشدید کند.
هر تغییر علائمی را ثبت کنید تا بتوانید افزایش علائم را پیش‌بینی و سریع واکنش نشان دهید.
۶. احساس گناه و مقایسه را بشناسید
غمگین شدن برای تابستانی که تصور می‌کردید طبیعی است. احساس ناامیدی، غم یا عصبانیت به دلیل محدودیت‌ها کاملاً قابل فهم است.
احساسات خود را بدون شرمندگی بپذیرید.
به خودتان یادآوری کنید که ماندن در خانه شکست نیست بلکه اولویت دادن به ایمنی و تنظیم سیستم عصبی است.
با والدینی که شرایط نورواِیمون را درک می‌کنند ارتباط برقرار کنید.
درباره خوددلسوزی بیشتر یاد بگیرید چون حفظ آن برای پایداری شما ضروری است.
جمع‌بندی نهایی
فرزندپروری کودکی با اجتناب واکنشی نورواِیمون نیازمند دیدگاه و سرعت متفاوتی است. تابستان لازم نیست درباره تولید یا برنامه‌های پیچیده باشد. گاهی شجاعانه‌ترین و مهربانانه‌ترین انتخاب این است که آرام‌تر باشیم، در خانه بمانیم و محیطی بسازیم که همه بتوانند آرامش داشته باشند و فرایند بهبود آغاز شود.
والدین اغلب از من می‌پرسند چطور این سال‌های دشوار و پیچیده را مدیریت می‌کنم. صادقانه می‌گویم که این دوران دردناک و گاهی کاملاً خسته‌کننده است. اما یادآوری می‌کنم که این وضعیت همیشگی نیست و لحظات خوب باز خواهند گشت.
من درد و خستگی والدینی که چنین کودکی دارند را می‌فهمم. این مسیر پیچیده است و حمایت مستمر نیاز دارد.
شما تنها نیستید و همین الان بهترین کاری را که می‌توانید انجام می‌دهید.
نورواِینفلامیشن زیر ذربین
کاهش استرس و اضطراب با حفظ روال و ساختار مشخص
کودکان مبتلا به نورواِینفلامیشن به دلیل التهاب سیستم عصبی و ایمنی، به شدت نسبت به تغییرات و فشارهای محیطی حساس هستند. حفظ یک برنامه روزانه قابل پیش‌بینی و ساده، به تنظیم بهتر سیستم عصبی کمک می‌کند و از ایجاد اضطراب و احساس ناامنی جلوگیری می‌کند. این به کودکان اجازه می‌دهد بهتر با دنیای اطراف خود کنار بیایند و کمتر دچار آشفتگی روانی شوند.
محدود کردن فشارهای حسی و اجتماعی
افزایش حساسیت حسی باعث می‌شود که محرک‌های معمولی مثل صدا، نور یا شلوغی، برای کودک تهدیدآمیز شوند و منجر به بروز واکنش‌های استرس‌زا یا خستگی روانی شود. فراهم آوردن فضاهای آرام و ابزارهای حمایتی حسی، به کاهش تحریک‌پذیری و حفظ آرامش روانی کمک می‌کند.
پذیرش محدودیت‌ها و کاهش فشار والدین
درک این موضوع که انجام ندادن برخی فعالیت‌های معمول اجتماعی یا تفریحی نه شکست بلکه یک اقدام محافظتی و حمایتی است، از بار روانی والدین و کودکان می‌کاهد. پذیرش شرایط و خوددلسوزی، از عوامل مهم در کاهش احساس گناه، اضطراب و فشارهای روانی مرتبط با انتظارات اجتماعی است.
ارتباط موثر و حمایت عاطفی
توجه به احساسات کودک و احترام به نیازهای او، به خصوص زمانی که کودک ممکن است ناامید یا دچار رنج شود، برای سلامت روانش حیاتی است. ایجاد فرصت‌های تکراری برای فعالیت‌های ساده و آشنا باعث ایجاد حس امنیت و اعتماد می‌شود و به تقویت روابط عاطفی کمک می‌کند.
پیشگیری از خستگی روانی والدین
مراقبت از کودکان با شرایط پیچیده‌ای مانند نورواِینفلامیشن بسیار چالش‌برانگیز است و می‌تواند باعث فرسودگی روانی والدین شود. توصیه‌های این متن برای کاهش فشار و تنظیم انتظارات، به سلامت روان والدین نیز توجه دارد که به نوبه خود بر سلامت کل خانواده تاثیر مثبت می‌گذارد.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
