چرا پپ گوادیولا در بازی با فاینورد خودزنی کرد؟

خط سلامت: در مواقعی که فشارهای روانی و عصبانیت بر فرد غلبه می‌کند، برخی افراد ممکن است به‌طور ناخودآگاه اقدام به خودزنی کنند. پپ گواردیولا، سرمربی تیم منچسترسیتی، در بازی بازگشت فاینورد به شدت ناراحت به نظر می‌رسید و آثار خراش روی سر و بینی‌اش نشان‌دهنده این بود که او در لحظات عصبانیت به خود آسیب رسانده است.

چرا پپ گوادیولا در بازی با فاینورد خودزنی کرد؟

خودزنی  به عنوان یک واکنش دفاعی در برابر استرس و تنش‌های عاطفی معمولاً در افرادی که قادر به ابراز احساسات خود نیستند، دیده می‌شود. در مورد پپ گواردیولا ، احتمالاً عصبانیت ناشی از اتفاقات بازی و فشارهای حرفه‌ای موجب شد که او به این رفتار روی آورد.

به گزارش خط سلامت این نوع واکنش‌ها در مواقعی که فرد احساس می‌کند نمی‌تواند به‌طور کلامی یا سازنده هیجانات خود را تخلیه کند، ممکن است به عنوان راهی برای کاهش استرس و مقابله با احساسات منفی بروز کند.

چرا پپ گوادیولا در بازی با فاینورد خودزنی کرد؟

عمل ناخن کشیدن یا ضربه زدن به خود به هنگام عصبانیت یا ناراحتی ممکن است در افراد به عنوان یک واکنش به استرس یا تنش‌های عاطفی بروز کند. این نوع رفتارها معمولاً در نتیجه ترکیبی از احساسات شدید و عدم توانایی در مدیریت آن‌ها شکل می‌گیرند. دلایل روان‌شناختی این نوع رفتارها شامل موارد زیر است:

افزایش احساسات و عدم توانایی در کنترل آن‌ها

در مواقعی که فرد از نظر احساسی تحت فشار قرار می‌گیرد، ممکن است احساس کند که نمی‌تواند بر این فشار غلبه کند. ضربه زدن به خود یا ناخن کشیدن ممکن است به عنوان یک روش فیزیکی برای تخلیه فشارهای درونی یا ابراز عصبانیت عمل کند.

ترشح هورمون‌های استرس

در هنگام عصبانیت یا استرس، بدن هورمون‌هایی مانند آدرنالین و کورتیزول ترشح می‌کند که باعث تحریک و تنش بیشتر می‌شوند. گاهی افراد به طور ناخودآگاه برای کاهش این احساسات ناخوشایند به بدن خود آسیب می‌زنند تا از این طریق اندکی از فشار روانی کاسته شود.

عدم توانایی در ابراز کلامی احساسات

برخی افراد ممکن است به دلیل مشکلات ارتباطی یا ترس از قضاوت شدن، نتوانند احساسات خود را به طور مناسب ابراز کنند. این نوع رفتارها ممکن است به عنوان یک تلاش ناخودآگاه برای بیان ناراحتی‌ها و عصبانیت‌ها در خارج از کلام استفاده شوند.

عادت‌های رفتاری و تنش‌های ذهنی

برخی افراد ممکن است به طور مکرر در مواقع عصبانیت یا استرس به خود آسیب بزنند، زیرا این رفتار به صورت یک عادت تثبیت شده در آن‌ها در آمده است. این نوع واکنش‌ها ممکن است به عنوان یک راه فرار یا مکانیزم مقابله‌ای برای کاهش اضطراب و تنش‌های درونی شکل بگیرد.

ناتوانی در مدیریت احساسات و شناخت واکنش‌های احساسی: افراد مبتلا به اختلالات روانی مانند اختلالات اضطرابی یا افسردگی ممکن است دچار مشکل در مدیریت و شناخت احساسات خود شوند. این ناتوانی در شناخت و مدیریت احساسات می‌تواند منجر به رفتارهای خودزنی مانند ناخن کشیدن یا ضربه زدن به خود شود.

به طور کلی، چنین رفتارهایی معمولاً ناشی از شرایط روان‌شناختی خاص و احساسات شدید هستند و ممکن است نیاز به توجه و درمان حرفه‌ای داشته باشند تا فرد بتواند مهارت‌های مقابله‌ای سالم‌تری برای مدیریت هیجانات خود بیاموزد.

چگونه با تمایل به رفتارهای انتحاری و خودزنی مقابله کنیم؟

تمایل به خودزنی یا رفتارهای انتحاری می‌تواند واکنشی به فشارهای شدید روانی، استرس و احساسات منفی باشد. این نوع رفتارها معمولاً به‌عنوان یک مکانیزم مقابله‌ای در برابر احساسات دردناک و ناتوانی در مدیریت هیجانات ظاهر می‌شوند. برای مقابله با این تمایل و کاهش خطرات آن، چندین راهکار روانشناختی و عملی وجود دارد که می‌توانند به افراد کمک کنند:

شناسایی و درک احساسات: اولین گام در مدیریت رفتارهای انتحاری، شناسایی و درک دقیق احساسات و افکار منفی است که منجر به چنین تمایلاتی می‌شوند. نوشتن در یک دفترچه یا صحبت با یک فرد مطمئن می‌تواند به فرد کمک کند تا احساسات خود را بیان کند و از شدت استرس بکاهد.

استفاده از تکنیک‌های تنفسی و آرامش: تنفس عمیق و آرامش‌بخش می‌تواند به کاهش تنش و استرس فوری کمک کند. تمرین‌هایی مانند تنفس ۴-۷-۸ (۴ ثانیه نفس بکشید، ۷ ثانیه نگه دارید و ۸ ثانیه بازدم کنید) می‌توانند به آرامش ذهن و بدن کمک کنند.

پذیرش احساسات و ایجاد فاصله: پذیرش این واقعیت که احساسات منفی و دردناک جزء طبیعی از زندگی هستند، می‌تواند از شدت بحران بکاهد. با ایجاد فاصله از احساسات منفی، فرد می‌تواند به خود زمان بدهد تا این احساسات را به طور سالم مدیریت کند.

مشاوره روانشناختی: در صورتی که تمایل به خودزنی یا رفتارهای انتحاری به طور مداوم وجود دارد، مشاوره با یک روانشناس یا مشاور می‌تواند کمک کند تا فرد ابزارهای مقابله‌ای سالم‌تری بیاموزد و روش‌های بهتری برای مدیریت استرس و فشارهای روانی پیدا کند.

فعالیت‌های آرامش‌بخش و لذت‌بخش: انجام فعالیت‌هایی که باعث شادی و آرامش می‌شوند، مانند ورزش، یوگا، مدیتیشن، نقاشی یا گوش دادن به موسیقی آرامش‌بخش، می‌توانند به عنوان مکانیزم‌های مقابله‌ای سالم عمل کنند و از بروز رفتارهای خودآسیب‌رسان جلوگیری کنند.

حمایت اجتماعی: داشتن حمایت اجتماعی از دوستان، خانواده یا گروه‌های پشتیبانی می‌تواند به فرد کمک کند تا در زمان‌های دشوار احساس تنهایی نکند و برای مدیریت استرس و مشکلات خود از منابع اجتماعی استفاده کند.

با اجرای این استراتژی‌ها، افراد می‌توانند توانایی خود را در مقابله با فشارهای روانی و جلوگیری از خودزنی بهبود بخشند و به سلامت روان خود اهمیت بیشتری بدهند.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
ارسال نظر

آخرین اخبار
خط سلامت
فیلم ها
  • خط سلامت: عشق و حسادت با هم مرتبط هستند زیرا یک هورمون مشترک در این دو احساس نقش دارد. عشق احساسی است که به هورمون…

گزارش ویژه
پادکست