تربیت فرزند نه صرفاً در محبت خلاصه می‌شود و نه در سخت‌گیری. روانشناسی امروز نشان می‌دهد که رفتار مادرانه، همان سکوت‌ها، تذکرها، آغوش‌ها، و حتی نگاه‌های بی‌تفاوت، سازنده یا ویران‌کننده آینده یک کودک است.
مادری؛ ترکیب پیچیده‌ای از عشق، اضطراب، قدرت و ضعف
در بررسی شش مدل رفتار مادری، درمی‌یابیم که مادران می‌توانند در طیفی از دلسوزی مطلق تا بی‌تفاوتی سرد قرار گیرند.
برخی، با دلسوزی بیش‌از‌حد، فرزندی وابسته و ناتوان در مقابله با مشکلات تربیت می‌کنند. برخی دیگر، با سخت‌گیری مستبدانه، کودکانی را پرورش می‌دهند که یا سر به تمکین دارند یا در خلوت، لبریز از خشم و ترس‌اند.
و گروهی از مادران نیز، آن‌چنان غرق در دغدغه‌های روانی یا مشکلات زندگی هستند که حضورشان بیشتر شبیه به یک سایه است تا یک تکیه‌گاه.
مادر خوب بودن یعنی شناختن تأثیر خود
تحقیقات روانشناسی کودک نشان می‌دهد فرزندان مادران ایمن و متعادل — آن‌هایی که بین حمایت و استقلال مرز روشنی می‌کشند — در آینده زندگی شادتری دارند. اعتماد‌به‌نفس، مسئولیت‌پذیری، قدرت تصمیم‌گیری و توانایی تطبیق با چالش‌ها از جمله نتایج این تربیت است.
اما آیا همه مادران می‌توانند متعادل باشند؟ پاسخ ساده نیست. مادر شدن آموزش نمی‌خواهد، اما «مادر خوب شدن» نیاز به خودآگاهی دارد.
آسیب‌های پنهان، زخم‌های بلندمدت
برخی از الگوهای رفتاری مثل کنترل‌گری بیش از حد، بی‌ثباتی هیجانی یا بی‌توجهی احساسی، در ظاهر عادی به نظر می‌رسند اما پیامدهای روانی عمیقی دارند که ممکن است سال‌ها بعد، در قالب اضطراب اجتماعی، افسردگی، یا بی‌اعتمادی در فرزند نمایان شوند.
حتی جملاتی مثل «برای راحتی‌ات همه کار کردم» یا «من فقط می‌خواهم خوشبخت شوی» گاهی می‌توانند ناخودآگاه به ابزار کنترل تبدیل شوند، نه عشق.
دعوت به تأمل، نه قضاوت
این گزارش تلاش نمی‌کند مادران را قضاوت کند. هیچ مادری از ابتدا کامل نیست. بلکه هدف این است که به هر مادری فرصتی برای فکر کردن بدهد.
فرصتی برای پرسیدن:
آیا رفتار من باعث رشد یا ترس در فرزندم می‌شود؟
آیا به اندازه کافی او را می‌شنوم، نه فقط می‌شنوانم؟
آیا به جای امنیت، وابستگی ساخته‌ام؟
آیا گاهی ناخودآگاه، او را تنبیه کرده‌ام فقط چون خسته بوده‌ام؟
راه حل چیست؟
راه حل، بازگشت به درون است. شناخت خود، پذیرش ضعف‌ها و تلاش برای اصلاح. مادر متعادل، نه بی‌نقص است، نه همیشه آرام. بلکه مادری است که اشتباهاتش را می‌پذیرد و برای بهتر شدن می‌کوشد.
در نهایت، مادری یک نقش نیست، یک رابطه است. رابطه‌ای که در هر نگاه، هر سکوت، هر آغوش و هر جدایی، آینده‌ای را شکل می‌دهد.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
