سوگ و داغدیدگی شدید می تواند تغییرات بیولوژیکی چشمگیری در بدن ایجاد کند. پژوهش ها نشان می دهند که التهاب سیستمیک، اختلال عملکرد سلول های ایمنی، بالا رفتن کورتیزول و رفتارهای ناسالم، همگی مسیرهایی هستند که داغدیدگی را به افزایش ریسک بیماری های مزمن و مرگ و میر مرتبط می کنند.
به گزارش خط سلامت این مقاله به بررسی این مکانیزم های زیستی و ارتباط آن ها با سلامت جسمانی و روانی می پردازد.
مکانیزم های زیستی مرتبط با داغدیدگی و افزایش مرگ و میر:
التهاب سیستمیک مزمن:
داغدیدگی شدید باعث افزایش سطح سایتوکین های التهابی مانند IL-6 و CRP می شود.
این التهاب طولانی مدت، فرد را در برابر بیماری های قلبی، سکته مغزی و سرطان آسیب پذیرتر می کند.
اختلال در عملکرد سیستم ایمنی:
غم مزمن عملکرد سلول های کشنده طبیعی (NK cells) را کاهش می دهد.
سیستم ایمنی تضعیف شده یعنی افزایش ریسک ابتلا به عفونت ها و کاهش مقاومت در برابر سرطان.
افزایش هورمون های استرس:
سطح کورتیزول در افراد داغدار به طور مزمن بالا می ماند.
این امر می تواند به فشار خون بالا، دیابت، اختلال خواب و تضعیف مغز (هیپوکامپ) منجر شود.
افزایش رفتارهای ناسالم:
داغدیدگان بیشتر دچار بی خوابی، پرخوری یا بی اشتهایی، سیگار، مصرف الکل یا عدم فعالیت بدنی می شوند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
