دانشمندان به تازگی دریافته‌اند که آلرژی‌ها ممکن است ناشی از نوعی سلول ایمنی به نام "سلول‌های حافظه B" باشند که می‌توانند تغییراتی در واکنش‌های ایمنی بدن ایجاد کنند. این کشف می‌تواند به درمان‌های نوینی برای حذف یا کاهش آلرژی‌ها در آینده منجر شود.
آیا روزی آلرژی‌ها حذف می‌شوند؟
به گزارش خط سلامت دو مطالعه به شناسایی سلول‌های ایمنی بلندمدتی پرداخته‌اند که "یادآور" آلرژی‌ها هستند و احتمالاً این آلرژی‌ها را در طول زمان حفظ می‌کنند.
آب و هوای گرم به زودی در ایالات متحده حاکم خواهد شد و روزهای کوتاه و سرد زمستانی را جایگزین خواهد کرد — اما همچنین حمله‌ای از آلرژی‌های فصلی بهاری را نیز به همراه خواهد داشت. آیا روزی خواهد رسید که آلرژی‌ها به گذشته تبدیل شوند؟
در این زمینه، به طور شگفت‌انگیزی یک امید وجود دارد.دانشمندان اخیراً یک قدم به توضیح این که چرا برخی آلرژی‌ها برای تمام عمر باقی می‌مانند و برخی دیگر محو می‌شوند، نزدیک‌تر شدند. به نظر می‌رسد دوام آلرژی‌ها به نوع خاصی از سلول‌های ایمنی مرتبط باشد — و ممکن است روزی با تغییر یا حذف این سلول‌ها، دانشمندان بتوانند به طور نظری به مردم کمک کنند تا آلرژی‌هایشان کمتر آزاردهنده شود یا حتی آن‌ها را درمان کنند.
آلرژی‌ها همیشه دانشمندان را گیج کرده‌اند محققان به طور کامل درک نمی‌کنند چرا آلرژی‌ها برخی افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهند و برخی دیگر را نه، یا چرا آلرژی‌ها در وهله اول ایجاد می‌شوند. تحقیقات قبلی نشان داده است نوع آنتی‌بادی که معمولاً با آلرژی‌ها مرتبط است، توسط سلول‌هایی تولید می‌شود که عمر زیادی در بدن ندارند، که باعث می‌شود آلرژی‌های طولانی‌مدت افراد سخت‌تر توضیح داده شوند.
دو مطالعه اخیر که به طور متوالی در مجله Science Translational Medicine منتشر شده‌اند، ممکن است به حل این معما کمک کنند. این مطالعات، یکی بر روی کودکان مبتلا به آلرژی و دیگری بر روی بزرگسالان، نوع خاصی از سلول ایمنی را توصیف کردند که تاکنون با آلرژی‌ها مرتبط نبوده است.
این سلول‌ها معمولاً نوعی آنتی‌بادی تولید می‌کنند که به آلرژی‌ها مربوط نمی‌شود و به نام ایمونوگلوبولین G (IgG) شناخته می‌شود. اما زیرمجموعه‌ای از این سلول‌ها وقتی با آلرژن روبرو می‌شوند، آنتی‌بادی مربوط به آلرژی به نام ایمونوگلوبولین E (IgE) تولید می‌کنند، خواه این آلرژن‌ها گرده گل، پر حیوانات یا بادام‌زمینی باشند.
آنتی‌بادی IgE معمولاً توسط سلول‌های پلاسما که عمر کوتاهی دارند تولید می‌شود، این سلول‌ها آنتی‌بادی‌هایی را به عنوان یک خط دفاعی فوری و موقت برای بدن تولید می‌کنند. این آنتی‌بادی‌ها معمولاً به مقابله با انگل‌ها کمک می‌کنند، اما در آلرژی‌ها، آن‌ها به پروتئین‌های بی‌ضرر حمله می‌کنند.
سلول‌های جدید توصیف‌شده نوعی سلول B حافظه هستند که معمولاً ویروس‌ها و باکتری‌ها را به خاطر می‌سپارند و هنگام مواجهه با آن‌ها IgG ترشح می‌کنند. اما اکنون، دانشمندان زیرمجموعه‌ای از سلول‌های B حافظه را کشف کرده‌اند که آلرژن‌ها را به خاطر می‌سپارند و می‌توانند IgE تولید کنند. این سلول‌ها برخلاف سلول‌های پلاسما، کوتاه‌مدت نیستند و به جای آن در بدن برای مدت نامحدودی باقی می‌مانند — ممکن است سال‌ها یا حتی تمام عمر یک فرد.
این تحقیقات می‌تواند در توسعه درمان‌ها یا آزمایش‌های جدید برای آلرژی‌ها مفید باشد — برای مثال، برای ارزیابی این که آیا یک آلرژی دوران کودکی احتمالاً به بزرگسالی منتقل می‌شود یا نه، به گفته محققان این مطالعه.
ماریا کوروطو دی لافیله، استاد علوم پزشکی در بیمارستان دانشگاه آیکاهن در نیویورک و نویسنده ارشد مطالعه مربوط به کودکان، می‌گوید: «این سلول‌ها ممکن است به عنوان نوعی [مارکر زیستی] برای خطر آلرژی یا پایداری آلرژی مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند.»
این مطالعه روی کودکان مبتلا به آلرژی بادام‌زمینی متمرکز بود و نمونه‌های خونی از ۵۸ کودک مبتلا به آلرژی بادام‌زمینی و ۱۳ کودک غیرآلرژیک گرفته شد. مطالعه دوم نمونه‌های خونی کمتری از بزرگسالان مبتلا به انواع مختلف آلرژی، از جمله شش نفر مبتلا به آلرژی گرده بید، چهار نفر مبتلا به آلرژی به کنه گرد و یازده نفر مبتلا به آلرژی بادام‌زمینی، مورد بررسی قرار داد.
در حالی که همه کودکان مبتلا به آلرژی از خوردن بادام‌زمینی اجتناب می‌کردند، شرکت‌کنندگان در مطالعه بزرگسالان که مبتلا به آلرژی گرده بید بودند، نمونه‌های خون را قبل و بعد از شروع درمان ایمنی درمانی برای آلرژی‌هایشان دادند. این درمان به منظور کم حساس کردن سیستم ایمنی از طریق مواجهه با مقدار کمی آلرژن و سپس افزایش تدریجی دوز آن در طول زمان طراحی شده است.
هر دو مطالعه به دنبال نشانه‌هایی از این بودند که سلول‌های B حافظه ممکن است پس از مواجهه با آلرژن‌ها به تولید IgE تبدیل شوند. به عنوان مثال، محققان در حال بررسی نمونه‌های خونی از کودکان به دنبال سلول‌های B حافظه با یک نوع خاص از گیرنده بودند، یا بخشی از آنتی‌بادی که به پروتئین‌های خاص متصل می‌شود. این گیرنده در افرادی که اگزما و آسم دارند بیشتر رایج است، دو بیماری التهابی که معمولاً با آلرژی‌ها همراه هستند، نسبت به افرادی که این بیماری‌ها را ندارند.
دو مطالعه همان نوع سلول‌های B حافظه را در افراد مبتلا به آلرژی شناسایی کردند، اگرچه به طور قابل توجهی، تحقیقات قبلی سلول‌های مشابهی را در حیوانات و در افراد مبتلا به آسم و اگزما یافته بود.
یوشوا کانیگ، استاد دستیار پزشکی در دانشگاه مک‌مستر کانادا و نویسنده اول مقاله مرتبط با بزرگسالان، به Live Science گفت: «این سلول‌ها مستقیماً آنتی‌بادی‌های IgE تولید می‌کنند، همان آنتی‌بادی‌هایی که ما را آلرژیک می‌کنند. آن‌ها واقعاً مخزن حافظه بلندمدت آلرژی هستند.»
این تحقیقات بخشی از «یک حوزه تحقیقاتی مهم است و کلید درک پایداری بیماری‌هایی است که توسط آنتی‌بادی‌ها ایجاد می‌شوند، مانند آلرژی‌ها»، به گفته دکتر ساریته پاتیل، استاد دستیار آلرژی و ایمنی‌شناسی در دانشکده پزشکی هاروارد که در این مطالعات مشارکت نداشته است.
هر دو مطالعه با تعداد کمی از شرکت‌کنندگان محدود بودند. تحقیقات آینده ممکن است به بررسی این بپردازد که درمان ایمنی برای آلرژی بادام‌زمینی چگونه بر این سلول‌های تازه توصیف‌شده و آنتی‌بادی‌هایی که آن‌ها ترشح می‌کنند تأثیر می‌گذارد. مشخص است که درمان ایمنی سطح آنتی‌بادی‌های IgE خاص آلرژن را در طول زمان کاهش می‌دهد، اما تأثیر آن بر این سلول‌های B حافظه هنوز مشخص نیست.
تحقیقات آینده ممکن است بررسی کنند که آیا رفتار این سلول‌ها در طول زمان تغییر می‌کند یا نه، به ویژه در کودکان که گاهی آلرژی‌هایشان را از دست می‌دهند.
درک اینکه چرا آلرژی‌ها باقی می‌مانند، می‌تواند روزی به دانشمندان کمک کند تا این سلول‌های خاص آلرژی را حذف یا تغییر دهند تا دیگر IgE تولید نکنند و واکنش ایمنی را تحریک نکنند، به گفته لافیله. به عبارت دیگر، مطالعاتی که بر اساس این تحقیقات بنا شده‌اند، ممکن است روزی به کاهش تأثیر آلرژی‌ها یا حتی درمان آن‌ها کمک کنند.
در بررسی از منظر روانشناسی و عصب‌شناسی، آلرژی‌ها به عنوان پاسخ‌های غیرطبیعی و بیش از حد سیستم ایمنی به مواد بی‌ضرر (مثل گرده گل، دانه حیوانات یا گرد و غبار) شناخته می‌شوند. از دیدگاه روانشناسی، آلرژی‌ها می‌توانند تحت تأثیر عواملی چون استرس، اضطراب و تجربیات احساسی قرار گیرند. این عوامل می‌توانند پاسخ‌های ایمنی بدن را تغییر دهند و به تشدید یا بروز آلرژی‌ها منجر شوند. علاوه بر این، فردی که به یک آلرژن خاص حساسیت دارد، ممکن است احساس اضطراب یا ترس از آن ماده خاص را تجربه کند که خود می‌تواند باعث تقویت واکنش‌های آلرژیک شود.
روانشناسی آلرژی‌ها: در علم روانشناسی، فرضیه‌ای به نام "الگوهای تطبیقی در واکنش‌های ایمنی" وجود دارد که بیان می‌کند برخی از افراد ممکن است به دلیل عوامل روانی و تجربی، بیشتر در معرض آلرژی‌های خاص قرار بگیرند. به عنوان مثال، اگر فردی در محیطی پر از آلرژن‌ها (مانند حیوانات خانگی یا گرده گل) بزرگ شده باشد و تجربه‌های منفی از این مواد داشته باشد، ممکن است سیستم ایمنی بدن او نسبت به آن مواد حساس‌تر شود. این حساسیت‌ها ممکن است در مراحل بعدی زندگی نیز ادامه یابند.
عصب‌شناسی آلرژی‌ها: از دیدگاه عصب‌شناسی، آلرژی‌ها می‌توانند بر فعالیت‌های مغزی و عصب‌ها تأثیر بگذارند. سیستم ایمنی و عصبی به شدت با یکدیگر در ارتباط هستند و اختلالات ایمنی می‌توانند بر عملکرد مغز و واکنش‌های عصبی تأثیر بگذارند. برای مثال، در هنگام بروز واکنش‌های آلرژیک، سیستم ایمنی بدن به تولید آنتی‌بادی‌هایی مانند IgE می‌پردازد که در واقع تحریک‌کننده‌هایی برای سیستم عصبی هستند و می‌توانند باعث بروز علائمی همچون خارش، سوزش و حتی علائم تنفسی شوند.
در برخی مطالعات اخیر، محققان به بررسی نحوه تعامل میان سیستم ایمنی و مغز پرداخته‌اند و مشاهده کرده‌اند که آلرژی‌ها می‌توانند تغییراتی در پاسخ‌های عصبی ایجاد کنند. به طور خاص، آلرژی‌ها می‌توانند تأثیرات قابل توجهی بر فعالیت‌های مغزی، مانند ایجاد اضطراب یا تحریک‌پذیری، داشته باشند. همچنین، برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به آلرژی ممکن است در معرض اختلالات روانی مانند اضطراب یا افسردگی نیز قرار داشته باشند، چرا که التهاب و مشکلات ایمنی می‌توانند بر وضعیت روحی آن‌ها تأثیرگذار باشند.
پیش‌بینی آینده: با پیشرفت‌های اخیر در زمینه تحقیقات آلرژی، به نظر می‌رسد که با استفاده از روش‌های جدید درمانی و فناوری‌های نوین، امکان تغییر یا "حذف" پاسخ‌های آلرژیک از طریق اصلاح سیستم ایمنی وجود داشته باشد. در آینده، ممکن است با استفاده از داروهای خاص یا درمان‌های مبتنی بر سلول‌های ایمنی، بتوانیم آلرژی‌ها را به طور مؤثرتر درمان کنیم یا حتی از بین ببریم. این نوع درمان‌ها می‌توانند به فرد کمک کنند که سیستم ایمنی بدن خود را از واکنش‌های غیرضروری به مواد بی‌ضرر خلاص کنند.
در نهایت، برای درمان آلرژی‌ها باید همزمان به جنبه‌های روانشناختی و عصب‌شناختی توجه کرد، چرا که این دو عامل در تأثیرگذاری بر واکنش‌های ایمنی و علائم آلرژیک نقشی حیاتی دارند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
