نادیده گرفته شدن عاطفی در کودکی می‌تواند زخم‌های نامرئی اما عمیقی بر روح انسان بر جای بگذارد. افرادی که در چنین محیطی رشد کرده‌اند، اغلب در بزرگسالی نمی‌دانند چگونه احساسات خود را بشناسند یا با دیگران به اشتراک بگذارند. این بی‌توجهی احساسی نه‌تنها روابط انسانی را پیچیده می‌کند، بلکه می‌تواند به اضطراب ، سردی عاطفی و احساس تنهایی مزمن منجر شود.
به گزارش خط سلامت افرادی که در دوران کودکی یا بزرگسالی تجربه نادیده گرفته شدن عاطفی را داشته‌اند، اغلب در برقراری ارتباط با احساسات خود و به اشتراک گذاشتن آنها با دیگران دچار مشکل می‌شوند.
دلایل متعددی برای این امر وجود دارد:
عدم تأیید احساسات: زمانی که احساسات یک کودک به طور مداوم نادیده گرفته یا بی‌اهمیت شمرده می‌شود، او یاد می‌گیرد که احساساتش نامعتبر یا اشتباه هستند. این امر می‌تواند منجر به سرکوب احساسات و عدم توانایی در تشخیص و برچسب‌گذاری احساسات شود.
ترس از آسیب‌پذیری: کودکانی که از نظر عاطفی نادیده گرفته می‌شوند، اغلب یاد می‌گیرند که برای محافظت از خود از نظر عاطفی، احساسات خود را پنهان کنند. آنها ممکن است از قضاوت شدن، تمسخر شدن یا طرد شدن در صورت به اشتراک گذاشتن احساسات خود بترسند.
کمبود مهارت‌های زبانی: برای به اشتراک گذاشتن احساسات به طور مؤثر، به مهارت‌های زبانی قوی نیاز است. کودکانی که از نظر عاطفی نادیده گرفته می‌شوند، ممکن است فرصتی برای یادگیری این مهارت‌ها را نداشته باشند، زیرا والدینشان به آنها در درک و بیان احساساتشان کمک نمی‌کنند.
الگوهای ناسالم: اگر والدین یا مراقبان اصلی فردی از نظر عاطفی نادیده گرفته شده باشند، او ممکن است این الگوی ناسالم را در نحوه تعامل با احساسات خود و دیگران یاد بگیرد.
عواقب عدم توانایی در به اشتراک گذاشتن احساسات می‌تواند قابل توجه باشد. افراد ممکن است در ایجاد و حفظ روابط سالم، مدیریت استرس و مقابله با مشکلات عاطفی دچار مشکل شوند.
با این حال، خبر خوب این است که با کمک می‌توان یاد گرفت که احساسات را به اشتراک گذاشت. درمان، گروه‌های حمایتی و منابع خودآموزی می‌تواند به افراد در درک احساسات خود، برقراری ارتباط با آنها به طور مؤثر و ایجاد روابط سالم‌تر کمک کند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
