آسیب های دوران کودکی باعث می شود فرد نسبت به دیگران بی اعتماد شود. بسیاری از افرادی که آسیب های دوران کودکی را تجربه کرده اند در بزرگسالی وقتی به آن ها دروغ گفته می شود، به شدت واکنش نشان می دهند.
به گزارش خط سلامت، البته هیچکس تمایلی به شنیدن دروغ ندارد ولی واکنش افرادی که آسیب های دوران کودکی را تجربه کرده اند بسیار شدید و افراطی است.
مطالعه ای که 32 فرد مبتلا به اختلال استرس پس از آسیب(PTSD) را با 22 فرد سالم مقایسه می کرد، نشان داد حتی زمانی که در یک بازی گروهی هیچ نشانه ای از خطر وجود ندارد، افراد مبتلا به PTSD به طور قابل توجهی کمتر به شریک خود اعتماد می کنند و رفتار مشارکتی کمتری دارند.
این قبیل افراد که آسیب های تهدید کننده بقا را از سر گذرانده اند عقیده دارند، تنها فردی که مورد اعتماد است، خود فرد است.
این افراد دروغ( حتی دروغ های کوچک و جزئی) را یک تهدید آشکار در نظر می گرفتند و می گفتند: وقتی شخصی دروغ می گوید یا از ما می خواهد که دروغ بگوییم، امنیت ما از بین می رود.
چرا افراد آسیب دیده تا این حد به دروغ حساس هستند؟
هنگامی که فردی در دوران کودکی آسیب شدیدی را تجربه کرده است که احساس ارزشمندی اش را بی اعتباری کرده است، (مانند فردی که مورد تجاوز قرار گرفته یا خشونت خانگی را تجربه کرده است)، شنیدن دروغ در دوران در بزرگسالی، مستقیماً این احساسات منفی را به چالش می کشد. در حقیقت شنیدن دروغ با زنده کردن دوباره احساسات منفی به احساس بی اعتمادی اولیه آن ها دامن می زند. برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است.
