آیا علایم و تشخیص‌ اوتیسم در زنان و مردان متفاوت است؟

مطالعات جدید نشان می‌دهند تفاوت‌های جنسیتی می‌توانند تأثیر زیادی بر نحوه تشخیص و درمان اختلال طیف اوتیسم (ASD) داشته باشند. 

به گزارش خط سلامت با وجود اینکه اختلال طیف اوتیسم به طور معمول در پسران و مردان بیشتر تشخیص داده می‌شود، تحقیقات اخیر نشان می‌دهند زنان و دختران ممکن است علائم اوتیسم را به گونه‌ای متفاوت از مردان بروز دهند. این تفاوت‌ها در علائم می‌توانند شامل نحوه تعامل اجتماعی ، رفتارهای تکراری، و استراتژی‌های مقابله‌ای مانند "نقاب زدن" در محیط‌های اجتماعی باشند. درک این تفاوت‌ها برای تشخیص زودهنگام و حمایت بهتر از افراد مبتلا به اوتیسم  ضروری است.

تفاوت‌های جنسیتی در اوتیسم: چه تفاوت‌هایی دارد؟

مقدمه اختلال طیف اوتیسم (ASD) در مردان و زنان به شیوه‌های متفاوتی ظاهر می‌شود. در گذشته، بیشتر تحقیقات بر روی مردان متمرکز بود، اما با پیشرفت‌های اخیر، تفاوت‌های جنسیتی در بروز و تشخیص اوتیسم به تدریج روشن‌تر شده است. این مقاله به بررسی این تفاوت‌ها و اثرات آن‌ها می‌پردازد.

تاریخچه شکاف جنسیتی در تحقیقات اوتیسم بر اساس تحقیقات اولیه، اوتیسم به‌طور عمده در مردان شایع‌تر از زنان تشخیص داده شده است. تحقیقات اولیه که بیشتر بر روی مردان انجام می‌شد، معیارهای تشخیصی را به‌گونه‌ای تنظیم کرده بود که بیشتر ویژگی‌های مردانه اختلال اوتیسم را شبیه‌سازی می‌کرد، و در نتیجه زنان کمتری در این تحقیقات گنجانده شدند. این مسأله منجر به شکاف در درک علمی و تشخیصی اوتیسم در میان جنسیت‌ها شد.

تفاوت‌های جنسیتی در ارائه اوتیسم در حالی که ویژگی‌های اوتیسم ممکن است در همه افراد مشابه نباشد، تحقیقات نشان داده است ویژگی‌هایی خاص بیشتر در زنان و دختران اوتیسمی مشاهده می‌شود:

آگاهی و تمایل به تعامل اجتماعی: زنان و دختران مبتلا به اوتیسم ممکن است به‌طور فعال‌تری در پی تعاملات اجتماعی باشند، در حالی که پسران و مردان ممکن است کمتر تمایل به چنین روابطی داشته باشند.

تقلید از رفتارهای اجتماعی: زنان و دختران تمایل بیشتری دارند تا از رفتارهای اجتماعی دیگران تقلید کنند تا در محیط‌های اجتماعی پذیرفته شوند.

نقاب زدن: بسیاری از زنان و دختران اوتیسمی ممکن است رفتارهای خود را پنهان کنند و ویژگی‌های اوتیسمی خود را در محیط‌های اجتماعی مخفی نگه دارند.

خستگی و فرسودگی اوتیستیک: پنهان کردن ویژگی‌های اوتیسم می‌تواند منجر به خستگی روانی شدید و فرسودگی شود که در زنان و دختران بیشتر دیده می‌شود.

چالش‌های اجتماعی و خانوادگی: زنان و دختران ممکن است مشکلات رفتاری و حساسیت حسی را در خانه بروز دهند، اما در محیط‌های اجتماعی تلاش می‌کنند تا این مسائل را پنهان کنند.

فنوتیپ اوتیسم زنانه

محققان به‌طور فزاینده‌ای به مفهومی به نام "فنوتیپ اوتیسم زنانه" توجه می‌کنند که تفاوت‌های مشخصی را بین دختران و زنان اوتیسمی و پسران و مردان نشان می‌دهد. برخی از این تفاوت‌ها عبارتند از:

دختران و زنان می‌توانند تفاوت‌های ظریف اجتماعی و عاطفی را بهتر درک کنند.

آن‌ها ممکن است بیشتر تحت تأثیر انتظارات جنسیتی قرار بگیرند و در تلاش برای تطبیق خود با جامعه باشند.

علاقه‌مندی‌های خاص دختران و زنان ممکن است بیشتر اجتماعی و پذیرفته‌شده باشد، مانند علاقه به حیوانات خانگی، مد یا برنامه‌های تلویزیونی.

پیامدهای شکاف تشخیصی شکاف‌های تشخیصی ناشی از عدم تشخیص صحیح زنان و دختران اوتیسمی ممکن است منجر به مشکلات جدی شود. برخی از زنان ممکن است به اشتباه تشخیص اختلالات روانی دیگر مانند اختلال شخصیت مرزی، افسردگی یا اختلال اضطراب بگیرند، که ممکن است منجر به درمان‌های نادرست شود.

یافتن پشتیبانی زندگی با اوتیسم تشخیص داده نشده می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. زنان و دختران اوتیسمی که به درستی تشخیص داده نمی‌شوند، ممکن است با مشکلات سلامت روانی مانند اضطراب و افسردگی مواجه شوند. همچنین، مشاوره و مداخلات موجود اغلب برای مردان و پسران طراحی شده است، که ممکن است برای زنان کارایی کمتری داشته باشد.

در نهایت، شناسایی سریع اوتیسم و دریافت درمان‌های مناسب می‌تواند کیفیت زندگی افراد اوتیسمی را به‌طور قابل توجهی بهبود بخشد، به‌ویژه اگر این تشخیص به‌موقع در زنان و دختران اعمال شود. در اینجا یک جدول مقایسه‌ای از تفاوت‌های اوتیسم در دختران و پسران آورده شده است:

این تفاوت‌ها می‌تواند باعث شود که اوتیسم در دختران دیرتر تشخیص داده شود یا به اشتباه با اختلالات دیگر تشخیص داده شود.