والد شدن می تواند چالش‌های جدیدی برای رابطه عاشقانه ایجاد کند. یک مطالعه جهانی با حضور بیش از ۳۱۰۰ داوطلب از ۲۵ کشور نشان داد که والدین صمیمیت و شور کمتری نسبت به زوج های بدون فرزند دارند، در حالی که تعهد آنها ثابت باقی می ماند. این نتایج بر اهمیت حفظ عشق و ارتباط عاطفی زوج ها در دوران والدینی تأکید می کند.
به گزارش خط سلامت ورود به والدینی برای بسیاری از زوج ها دوره ای از تغییرات بزرگ را به همراه دارد. تحقیقات روانشناختی نتایج متفاوتی درباره تأثیر والدینی بر روابط عاشقانه ارائه کرده اند. برخی مطالعات نشان داده اند که تبدیل شدن به والدین می تواند پیوند بین دو نفر را تقویت کند، زیرا مسئولیت مشترکی در مراقبت از فرزندشان دارند. همچنین برای برخی زوج ها، ناتوانی در داشتن فرزند با هم می تواند فشار جدی بر رابطه ایجاد کند و حتی به جدایی بینجامد.
بنابراین، می توان انتظار داشت زوج هایی که با هم فرزند دارند ممکن است روابط پایدارتر نسبت به کسانی که فرزند ندارند، داشته باشند اما این همیشه صادق نیست. به‌طور خاص، چندین مطالعه روانشناختی اثرات منفی والدینی بر رابطه والدین را نشان داده اند، زیرا زوج های دارای فرزند اغلب رضایت کمتر از رابطه را گزارش می کنند. این می تواند به دلیل استرس‌های مختلف مرتبط با داشتن فرزند باشد، مانند کمبود خواب، خستگی دائمی، مشکلات مالی، فشار روانی و تعارض بین کار و زمان خانواده. با این حال، چنین یافته‌هایی تا حدودی ناسازگار است و به نظر می رسد که تحت تأثیر عوامل فرهنگی نیز باشد.
یک مطالعه جدید درباره عشق رمانتیک در رابطه والدین
نیاز به یک مطالعه گسترده درباره والدین و تأثیر آن بر رابطه والدین که داده های فرهنگ های مختلف را بررسی کند، برای نتیجه گیری های قابل اعتماد ضروری است.
در این مطالعه با عنوان «آیا اندازه خانواده با عشق مرتبط است؟ داده‌ها از ۲۵ کشور»، تیم تحقیقاتی به هداین اگنیژکا ژلاژنیویچ از دانشگاه وروتسلاو در لهستان، داده های بیش از ۳۱۰۰ داوطلب از ۲۵ کشور مختلف را تحلیل کردند.
۸۲ درصد داوطلبان ازدواج کرده و ۱۸ درصد باقی‌مانده نامزد بودند. همه داوطلبان پرسشنامه هایی به زبان مادری خود پر کردند. مهمترین پرسشنامه، مقیاس عشق مثلثی استرنبرگ بود که صمیمیت، شور و تعهد در روابط عاشقانه را می سنجد. با جمع کردن نمرات این سه جنبه عشق رمانتیک، دانشمندان توانستند یک نمره کلی عشق تعیین کنند. علاوه بر این، داوطلبان پرسشنامه ای درباره تعداد فرزندان خود و اطلاعات شخصی مانند سن را پر کردند.
یافته‌های مطالعه
در کل، ۶۹۹ نفر بدون فرزند و ۲۴۸۸ نفر والدین با حداقل یک فرزند در این مطالعه شرکت داشتند. با استفاده از مدل سازی آماری پیشرفته، دانشمندان افراد بدون فرزند و والدین را از نظر نمره کلی عشق و سه نمره صمیمیت، شور و تعهد مقایسه کردند.
نتایج واضح بودند:
در تمام فرهنگ ها، والدینی که حداقل یک فرزند داشتند، نمره کلی عشق کمتری نسبت به افراد بدون فرزند گزارش کردند.
تحلیل سه جنبه عشق رمانتیک نشان داد که والدین صمیمیت و شور کمتری گزارش کردند.
با این حال، در زمینه تعهد تفاوتی بین والدین و افراد بدون فرزند مشاهده نشد.
این اثرات تحت تأثیر تعداد فرزندان قرار نگرفت و با افزایش تعداد فرزندان افزایش نیافت.
توضیح و تحلیل
نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که والد شدن عشق رمانتیک را در سطح جهانی تحت تأثیر منفی قرار می دهد، به ویژه صمیمیت و شور آن. دانشمندان توضیح می‌دهند که این یافته‌ها می‌تواند ناشی از استرس، خستگی و فشار مالی مرتبط با مراقبت از کودک باشد. این عوامل ممکن است باعث کاهش نزدیکی عاطفی و جذابیت بین زوج ها شوند و در نتیجه رضایت زناشویی کاهش یابد.
این یافته ها اهمیت تلاش آگاهانه زوج ها برای حفظ ارتباط عاطفی با یکدیگر هنگام ورود به مرحله والد شدن را برجسته می‌کند. زوج ها باید تلاش کنند زمان و انرژی کافی برای صمیمیت و عشق رمانتیک خود اختصاص دهند و راه هایی برای کاهش استرس و مدیریت چالش های والد شدن پیدا کنند.
برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.تمام مطالب سایت اختصاصی و توسط تحریریه خط سلامت تولید شده است، استفاده با ذکر منبع و لینک دهی بلامانع است
