زخم‌های روانی مادران نسل بعد را ناایمن می‌کند؟

خط سلامت:اگر مادران با مشکلات درونی و روابط ناسالم خود مواجه نشوند، این زخم‌ها می‌توانند مستقیماً به فرزندانشان منتقل شوند. مطالعه‌ای علمی ثابت کرده که اختلالات شخصیتی مادر، زمینه‌ساز بی‌اعتمادی و مشکلات روانی در نوجوانان است.

زخم‌های روانی مادران نسل بعد را ناایمن می‌کند؟

تحقیقات جدید نشان می‌دهد علائم اختلالات شخصیتی در مادران می‌تواند به شکل‌گیری دلبستگی ناایمن در فرزندان نوجوان منجر شود؛ مسئله‌ای که خطر بروز افسردگی، اضطراب و مشکلات رفتاری را در نسل بعد افزایش می‌دهد.

به گزارش خط سلامت تحقیقات روان‌شناسی نشان داده است مادرانی که دارای اختلالات شخصیتی هستند، فرزندان نوجوان آن‌ها بیشتر احتمال دارد که دلبستگی ناایمن داشته باشند؛ موضوعی که می‌تواند بر رشد اجتماعی-عاطفی و سلامت روان آن‌ها تأثیر بگذارد.

جای تعجب نیست که مادران تأثیر عمیقی بر فرزندان خود دارند اما در مورد مادرانی که خودشان دچار مشکلات شخصیتی هستند مانند دشواری در روابط با دیگران، چه می‌توان گفت؟ این تحقیق برای اولین بار نشان می‌دهد علائم اختلال شخصیت در مادران می‌تواند موجب افزایش دلبستگی ناایمن در فرزندان نوجوان آن‌ها شود.

دلبستگی ایمن، حالتی است که کودک در حضور والد یا مراقب خود احساس امنیت و آرامش می‌کند و این موضوع نقش مهمی در رشد اجتماعی-عاطفی و سلامت روان کودک ایفا می‌کند. تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که دلبستگی ناایمن با افسردگی، اضطراب، بزهکاری، مصرف مواد و ضعف در مهارت‌های اجتماعی در کودکان مرتبط است.

کارلا شارپ، استاد روان‌شناسی و مدیر آزمایشگاه آسیب‌شناسی روانی رشد در دانشگاه هوستون، در نشریه Borderline Personality Disorder and Emotion Dysregulation گزارش داد: وقتی مادران خودشان در روابط بین‌فردی دچار مشکل هستند، انتقال دلبستگی ایمن و عملکرد سالم در روابط به فرزندانشان با اختلال مواجه می‌شود.

در این مطالعه مشاهده شد مشکلات بین‌فردی مادران با دلبستگی ناایمن بیشتر در نوجوانان همراه بود، به‌طوری که نوجوانان یا نیاز به دلبستگی با مادر خود را رد می‌کردند یا با خشم نسبت به رابطه با مادرشان واکنش نشان می‌دادند.

در حالی که مدت‌هاست مشخص شده مشکلات شخصیتی مادران در روابط بزرگسالی و عاشقانه‌شان تأثیرگذار است، این مطالعه برای نخستین‌ بار روابط دلبستگی با فرزندان را بررسی می‌کند. این تحقیق می‌تواند به طراحی مداخلاتی کمک کند که هدف آن‌ها پیشگیری یا کاهش آسیب‌های روانی و اجتماعی در نوجوانان است.

دلبستگی ایمن در دوره نوجوانی، که دومین دوره حساس رشد پس از نوزادی و اوایل کودکی است، نقش مهمی ایفا می‌کند.

در این مطالعه، ۳۵۱ نوجوان بستری در بیمارستان‌های روان‌پزشکی (با میانگین سنی ۱۵ سال و ۶۴٪ دختر) به همراه مادران بیولوژیکی‌شان مورد بررسی قرار گرفتند. از مادران درباره رفتارهای بین‌فردی که در انجام آنها دچار دشواری هستندمانند: برایم سخت است با دیگران صمیمی شوم یا در آن زیاده‌ روی می‌کنند مانند: بیش از حد سعی می‌کنم دیگران را راضی نگه دارم سؤال شد. توانایی نوجوانان نیز در توصیف تجربیات دلبستگی‌شان و بازتاب آن‌ها بر زندگی‌شان ارزیابی شد.

محققان همچنین بررسی کردند آیا خاطرات مادران از رابطه با مادران خودشان می‌تواند در این الگو تأثیر داشته باشد یا نه، که پاسخ مثبت بود.

سوفی کر، نویسنده اول مقاله گفت:شیوه‌ای که والدین تجربیات شان با مراقبان خود را به یاد می‌آورند، احتمالاً تحت تأثیر عملکرد بین‌فردی خودشان است و می‌تواند بر رابطه‌ای که با فرزند شان می‌سازند، اثر بگذارد.

نتایج این مطالعه محققان را به بررسی بیشتر مکانیزم‌ های خطرات میان‌ نسلی برای طراحی مداخلات دقیق‌تر برای بهبود روابط والد- فرزند و دلبستگی سوق خواهد داد.

شارپ در پایان افزود: یافته‌ها نقش واسطه‌ای خاطرات مادران از مراقبان شان را در تأثیر مشکلات بین‌فردی آنها بر نوجوانان نشان می‌دهد و حاکی از آن است که مداخلاتی مانند مداخلات مبتنی بر ذهن‌سازی (Mentalization-Based Therapy) می‌تواند برای مادران با مشکلات بین‌فردی و اختلالات شخصیتی مؤثر باشد.

این پژوهش تصویری عمیق‌تر از تأثیر «میان‌نسلی» سلامت روان ارائه می‌دهد. طبق این مطالعه:

۱. اختلالات شخصیتی مادران، مخصوصاً در حوزه روابط اجتماعی، می‌تواند مستقیم بر شکل‌گیری دلبستگی فرزندان تأثیر بگذارد.

نوجوانی دوره‌ای است که نیاز به امنیت عاطفی و رابطه‌ای بیشتر از همیشه حس می‌شود. وقتی مادر قادر به ارائه دلبستگی ایمن نباشد، نوجوان ممکن است دچار دو حالت شود:

دلبستگی اجتنابی: نوجوان رابطه را بی‌اهمیت جلوه می‌دهد.

دلبستگی دوسوگرا-پریشان: نوجوان درگیر خشم، سردرگمی یا اضطراب شدید درباره رابطه با مادر است.

۲. زنجیره‌ای از آسیب‌های روانی به وجود می‌آید.

دلبستگی ناایمن با بسیاری از مشکلات مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات رفتاری و حتی گرایش به سوءمصرف مواد در ارتباط است.

۳. مداخله در سطوح روان‌درمانی برای مادران می‌تواند به بهبود نسل بعدی کمک کند.

درمان‌هایی مانند «روان‌درمانی مبتنی بر ذهن‌سازی» می‌توانند به مادر کمک کنند تا خودآگاهی بیشتری نسبت به احساسات و نیازهای خود و فرزندشان پیدا کنند، که در نهایت منجر به دلبستگی ایمن‌تر می‌شود.

برای ورود به صفحه اینستاگرام کلیک کنید.
ارسال نظر

خط سلامت
فیلم ها
  • خط سلامت: عشق و حسادت با هم مرتبط هستند زیرا یک هورمون مشترک در این دو احساس نقش دارد. عشق احساسی است که به هورمون…

گزارش ویژه
پادکست
  • 00:00
    00:00
اتاق درمان